Działalność w mieszkaniu – ciekawe interpretacje

Prowadzenie działalności we własnym mieszkaniu zawsze było popularnym rozwiązaniem wśród przedsiębiorców pracujących w pojedynkę. Opcja ta zyskała na znaczeniu zwłaszcza w czasach zagrożenia pandemicznego. Pozwala kontynuować działalność zarobkową, nawet w okresie kwarantanny. Niewiele osób przy tym wie, że kilka lat temu miało miejsce złagodzenie wymogów w zakresie wyodrębniania pomieszczeń na cele działalności gospodarczej. Aktualnie organy podatkowe wskazują, iż przepisy ustawy PIT nie uzależniają możliwości zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów od wyodrębnienia – w dosłownym (fizycznym) sensie – pomieszczenia, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza. Podatnik powinien określić, w jakiej części (jakim zakresie) lokal mieszkalny faktycznie służy prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i wówczas może w odpowiedniej części zaliczyć poniesione wydatki do kosztów podatkowych.¹

Działalność gospodarcza w mieszkaniu

Co ciekawe, organy podatkowe akceptują także uwzględnianie w części mieszkania przeznaczonej na cele działalności gospodarczej, takich powierzchni jak „strefa zlewozmywaka, blat z czajnikiem do herbaty i lodówka, strefa ekspresu do kawy i blat roboczy, (…) strefa umywalki i WC” czy traktu komunikacyjnego.²

Okazuje się także, że akceptowalne jest wykorzystywanie pomieszczeń przeznaczonych na cele działalności gospodarczej, również do prywatnych potrzeb przedsiębiorcy. Pozytywną interpretację uzyskał nauczyciel matematyki, który do powierzchni przeznaczonej na cele działalności gospodarczej planuje zaliczyć, oprócz gabinetu, także korytarz, kuchnię i toaletę. W dodatku wszystkie te pomieszczenia mają być jednocześnie wykorzystywane do prywatnych potrzeb Wnioskodawcy lub na potrzeby wynikające ze stosunku pracy (…). Organ podatkowy potwierdził możliwość zaliczania poszczególnych kosztów do kosztów uzyskania przychodów, w takiej proporcji, w jakiej pozostaje powierzchnia mieszkania wykorzystywana do działalności gospodarczej do całej powierzchni mieszkania.³

Działalność w mieszkaniu – wydatki i koszty uzyskania przychodów

Oprócz samego podziału mieszkania i wyliczania powierzchni przeznaczonej na działalność gospodarczą, z pewnością nie mniej ważną kwestią są koszty, jakie w takiej sytuacji można zaliczać do kosztów uzyskania przychodu. W tym miejscu także może pojawić się kilka miłych niespodzianek. Organy podatkowe w interpretacjach zezwalają na zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów takich nieoczywistych wydatków jak:

• stół z krzesłami (2000 zł)⁴,
• komplet wypoczynkowy ze stolikiem kawowym (ok. 3 000 zł)⁴,
• ekspres do kawy (ok. 2 000 zł)⁴,
• ekspres do kawy wraz z dodatkowymi elementami – filtr do kawy, urządzenie do sporządzania i spieniania cappuccino (wartość nie przekracza 3.500 zł), kawa i mleko do kawy⁵,
• kawa, herbata oraz mleko do kawy⁶,
• amortyzacja miejsca postojowego (służącego również do celów prywatnych)⁷,
• odsetki (w proporcjonalnej części) od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania³.

Oczywiście typowymi wydatkami pozostają wydatki na czynsz administracyjny, opłaty za prąd, internet oraz wodę i ogrzewanie centralne, a także odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej nieruchomości. Organy podatkowe akceptują również koszty remontu. Wydatki te powinny być wyliczone proporcjonalnie do części nieruchomości zajętej na prowadzenie działalności gospodarczej. Nie brakuje również przykładów akceptacji w kosztach podatkowych amortyzacji i innych kosztów związanych z całym mieszkaniem, i to nawet w sytuacji, gdy w mieszkaniu tym nie jest planowane prowadzenie działalności gospodarczej.

Pierwszym takim potwierdzeniem pozytywnej interpretacji jest przyznanie przez organ podatkowy, iż możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości mieszkania służącego jako alternatywne miejsce świadczenia usług oraz jako miejsce do spania, ze względu na brak możliwości codziennego dojazdu do klienta. Wnioskujący o wydanie interpretacji indywidualnej jest przedsiębiorcą – projektantem, który świadczy usługi u klienta w odległym mieście. Wykonywanie zleceń odbywa się od wczesnych godzin rannych do późnych godzin wieczornych. Zakup mieszkania ma być alternatywą do dotychczasowego wynajmowania mieszkania w dni robocze. Organ podatkowy stwierdził, że o tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. „(…) skoro lokal mieszkalny, który zamierza kupić Wnioskodawca, będzie wykorzystywany przez niego w działalności gospodarczej, to lokal ten może zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a odpisy amortyzacyjne od jego wartości początkowej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów (…)”⁸.

Kolejnym ciekawym przykładem interpretacji jest ta uzyskana przez Podatniczkę, która we wniosku wskazała, że w lokalu, który zamierza wynająć, nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej. Lokal ma być użytkowany wyłącznie w celach mieszkaniowych w okresie wzmożonej aktywności zawodowej na rzecz głównych klientów. Poza tym efektami wynajęcia lokalu ma być m.in. zapewnienie klientom dyspozycyjności czy zwiększenie efektywności działalności prowadzonej gospodarczej. Czas poświęcany dotychczas na dojazd będzie mógł zostać wykorzystany na regenerację, świadczenie usług czy kontakty z nowymi klientami.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że do wydatków na najem mieszkania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej znajdują zastosowanie regulacje określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów….). Skoro wydatki z tego tytułu spełniają kryterium celowości, o którym mowa w tym przepisie, to mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.⁹

Źródła:

1. Odpowiedź z dnia 14.12.2017r. na interpelację nr 16957 skierowaną do Ministra Rozwoju i Finansów, DPP7.054.10.2017.JQP
2. Interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0115-KDIT2-3.4011.509.2019.1.MK z dnia 23 grudnia 2019 r.
3. Interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0112-KDIL2-2.4011.535.2020.1.IM z dnia 25 września 2020 r.
4. Interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0113-KDIPT2-1.4011.144.2018.2.MD z dnia 17 maja 2018 r.
5. Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nr ITPB1/415-656/10/IG z dnia 17 września 2010 r.
6. Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPBI/1/415-461/11/ESZ z dnia 4 lipca 2011 r.
7. Interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0115-KDIT3.4011.320.2019.4.PSZ z dnia 29 października 2019 r.
8. Interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0112-KDIL2-2.4011.319. 2020.1.MM z dnia 12 czerwca 2020 r.
9. Interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0113-KDIPT2-1.4011.697.2020.1.AP z dnia 7 października 2020 r.